Wyrok NSA z dnia 9 wrzenia 2005 r., sygn. II OSK 12/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk (spr.), Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Henryk Ożóg, Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 9 września 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółki A [S.A. w K.] od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 sierpnia 2004r., sygn. akt II SA/Ka 1541/02. w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] maja 2002 r. Nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2004 r. sygn. akt II SA/Ka 1541/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Spółki A [S.A. w K.] na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] maja 2002r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego. Decyzją tą Wojewoda Śląski utrzymał w mocy decyzję Starosty R. z dnia [...] lutego 2002 r. znak [...], którą - na podstawie art. 126 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne (Dz. U Nr 115, poz. 1229) - odmówiono udzielenia Spółce A pozwolenia wodnoprawnego na zrzut wód dołowych do rzeki B. z uwagi na fakt przekroczenia dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń oraz umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie pozwolenia na szczególne korzystanie z własnych wód.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Wojewódzki wskazał, iż mimo uchybień zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji, nie naruszają prawa materialnego oraz przepisów postępowania administracyjnego, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Podstawą materialno prawną rozstrzygnięcia organów obydwu instancji o odmowie udzielenia skarżącej Spółce pozwolenia wodnoprawnego na zrzut do rzeki B. wód dołowych wypompowanych z wyrobisk górniczych Kopalni "[...]" był przepis art. 126 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U Nr 115, poz. 1229). Przepis ten stanowi, że pozwolenia wodnoprawnego odmawia się m.in. wtedy, jeżeli projektowany sposób korzystania z wody nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 125 pkt 3 tej ustawy. Z kolei ostatnio powołany przepis stanowi, że pozwolenie wodnoprawne nie może naruszać wymagań ochrony zdrowia ludzi, środowiska oraz dóbr kultury wpisanych do rejestru zabytków, wynikających z odrębnych przepisów. Ze znajdującego się w aktach sprawy operatu wodnoprawnego wynika, że rzekę B., będącą dopływem Odry, należy zaklasyfikować do II klasy czystości zgodnie z zał. Nr 1 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 5 listopada 1991r. w sprawie klasyfikacji wód oraz warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi (Dz. U Nr 116, poz. 503 ze zm.), które zachowało swoją moc w czasie wydawania zaskarżonej decyzji w części dotyczącej klasyfikacji wód na podstawie art. 4 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy -Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U Nr 100, poz. 1085 ze zm.). Wody rzeki zaliczonej do II klasy czystości winny, zgodnie z załącznikiem do w/w rozporządzenia, cechować się wartościami zawartych w nich m.in. chlorków na poziomie 300 mg/l i poniżej, siarczanów 200 mg/l i poniżej i substancji rozpuszczonych 1000 mg/l i poniżej. Wobec powyższego wprowadzenie do rzeki B. wypompowanych z wyrobisk