Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2005 r., sygn. OSK 1591/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz, Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski (spr.), Jan Paweł Tarno, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Barbary P.-R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2004 r. sygn. akt I SA 2678/02 w sprawie ze skargi Barbary P.-R. na postanowienie Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 25 września 2002 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 18 czerwca 2004 r. I SA 2678/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Barbary P.-R. na postanowienie Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 25 września 2002 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast swym postanowieniem z 25 września 2002 r. utrzymał w mocy własne postanowienie z 8 stycznia 2002 r. o zawieszeniu postępowania administracyjnego w sprawie przyznania odszkodowania na podstawie art. 160 Kpa Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa bowiem decyzją z dnia 29 lipca 1994 r. stwierdził na wniosek Zygmunta R., Barbary P.-R. i Zbigniewa R., że orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z 7 sierpnia 1951 r. o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. R. 43 w części dotyczącej lokali nr 2, 4, 5, 6 i 7 oraz udziałów przypadających na te lokale w częściach wspólnych budynku i jego urządzeń, a także gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste nabywcom tych lokali, zostało wydane z naruszeniem prawa, natomiast, co do pozostałej części tego orzeczenia, jak również utrzymującej je w mocy decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 8 listopada 1951 r. - stwierdził ich nieważność. Wnioskiem z 27 lipca 1997 r. Barbara P.-R. i Zbigniew R. zwrócili się o przyznanie odszkodowania za sprzedane przez Skarb Państwa wyżej wymienione lokale w budynku przy ul. R. 43. Na wniosek stron postanowieniem z 23 października 1997 r. postępowanie to zostało zawieszone do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy toczącej się przed Sądem Wojewódzkim w Warszawie z powództwa Zygmunta R. o odszkodowanie. Postępowanie zostało podjęte w celu uniknięcia skutku z art. 98 par. 2 Kpa. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast postanowieniem z 8 stycznia 2002 r. zawiesił postępowanie w sprawie, uznając, że wyrok, który ma zapaść w sprawie z powództwa Zygmunta R. będzie miał wpływ na rozstrzygnięcie w rozpoznawanej sprawie. Pogląd ten został zakwestionowany przez B. P.-R. i Zbigniewa R., którzy złożyli wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wydając swoje postanowienie z 25 września 2002 r. stwierdził, że przed Sądem Okręgowym w W. w sprawie z powództwa Zygmunta R. został powołany biegły sądowy, który sporządził wycenę przedmiotowych lokali, ale postępowanie nie zostało jeszcze zakończone prawomocnym orzeczeniem Sądu. Dotyczy ono tego samego przedmiotu, co postępowanie administracyjne - wartości rzeczywistej szkody z tytułu sprzedania lokali w budynku przy ul. R. 43. Skarga na to postanowienie złożona przez Barbarę P.-R. i Zbigniewa R. została oddalona powołanym wcześniej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Uznał on, że ocena organu administracji dotycząca związku między ustaleniem przez sąd powszechny rozmiarów rzeczywistej szkody powstałej w wyniku sprzedaży lokali w budynku przy ul. R. 43, a wydaniem rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku skarżących, nie narusza art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, ponieważ oba postępowania dotyczą tego samego przedmiotu - ustalenia odszkodowania za sprzedaż lokali w budynku przy ul. R. 43 w W. Orzeczenie sądu powszechnego będzie miało wpływ na sposób przeprowadzenia postępowania dowodowego i ostateczne ustalenie rozmiarów szkody - a więc rozstrzygnięcie o istocie sprawy.