Postanowienie NSA z dnia 15 lipca 2005 r., sygn. II OSK 350/05

1. Naruszenie przez sąd I instancji przepisów prawa materialnego może nastąpić w dwóch formach: przez błędną wykładnię /mylne rozumienie normy prawnej/, bądź przez błędną subsumcję /wadliwe uznanie, że ustalony stan faktyczny odpowiada hipotezie normy prawnej/, obie te podstawy nie mogą zachodzić jednocześnie.

2. Skarga kasacyjna, zawierająca jednocześnie zaskarżenie kilku różnych orzeczeń sądu I instancji, jest przykładem tego, jak nie powinna być sporządzana skarga kasacyjna przez pełnomocnika, który formalnie legitymuje się profesjonalnym przygotowaniem zawodowym, a więc jest adwokatem lub radcą prawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej "O." od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2004 r., VII SA/Wa 1650/04 o odrzuceniu skargi Spółdzielni Mieszkaniowej "O." na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 27 sierpnia 2003 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.