Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2005 r., sygn. FSK 1980/04

Podatniczka zawarła umowę kredytu budowlano-hipotecznego zobowiązującą kredytobiorcę do ustanowienia na rzecz Banku Mieszkaniowego, w celu zabezpieczenia spłaty kredytu wraz z odsetkami, hipotekę kaucyjną na nieruchomości. Równowartość podwójnej kwoty kredytu wyliczonej w stosunku do średniego kursu EURO nie stanowi rzeczywistej kwoty wierzytelności należnej bankowi od kredytobiorcy. Podatniczka nie była zatem dłużnikiem ww. Banku z tytułu zaciągnięcia kredytu. Tymczasem zabezpieczenie tylko takiej wierzytelności powodowałoby konieczność uiszczenia podatku w wysokości 0,1 procent zgodnie z treścią art. 7 ust 1 pkt 7 lit. "a" ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 68 poz. 959 ze zm./.

Równowartość podwójnej kwoty kredytu wyliczonej w stosunku do średniego kursu EURO jest natomiast maksymalną kwotą zabezpieczenia wierzytelności Banku Mieszkaniowego o nieustalonej, na dzień ustanowienia hipoteki, wierzytelności. Dlatego wierzytelność taka mogła być zabezpieczona hipoteką kaucyjną, do ustanowienia której zastosowanie ma stawka ujęta w przepisie art. 7 ust 1 pkt 7 lit. "b" tej ustawy, tj. w kwocie 19 zł. Wysokość kwoty wierzytelności podatniczki nie była znana ani co do należności głównej, zastosowano bowiem w odniesieniu do niej klauzulę waloryzacyjną, ani co do odsetek, gdyż zastosowano tu z kolei zmienne oprocentowanie. Zmienna stopa procentowa kredytu uniemożliwia oznaczenie z góry wysokości wierzytelności.