Wyrok NSA z dnia 6 maja 2005 r., sygn. FSK 1711/04

Jeżeli wniosek o restrukturyzację należności publicznoprawnych składa podmiot, który - z powodu likwidacji działalności gospodarczej - w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ nie jest przedsiębiorcą, organ podatkowy kończy postępowanie administracyjne umarzając postępowanie jako bezprzedmiotowe.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Tadeusza D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 marca 2004 r. I SA/Łd 313/03 w sprawie ze skargi Tadeusza D. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 13 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie umorzenia jako bezprzedmiotowego postępowania z wniosku o restrukturyzację - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Tadeusza D. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 13 lutego 2003 r. w przedmiocie umorzenia jako bezprzedmiotowego postępowania z wniosku o restrukturyzację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż w rozpoznawanej sprawie w istocie spór sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy z ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców może skorzystać przedsiębiorca będący osobą fizyczną, który zlikwidował własną działalność gospodarczą /w związku z istnieniem, której powstały zaległości w spłacie należności publicznoprawnych/ przed wejściem w życie cytowanej ustawy zaś stosowny wniosek o restrukturyzację tych należności składa jako właściciel innego podmiotu gospodarczego.

Sąd wyjaśnił, iż ustawa o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców zawiera własną definicję przedsiębiorcy. Z jednej strony w art. 2 pkt 1 odwołuje się do ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178 ze zm./ stwierdzającego w art. 2 ust. 1, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego, która zawodowo, we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność gospodarczą, lecz jednocześnie zawęża powołaną wyżej kategorię przedsiębiorców poprzez sformułowanie zawarte w końcowej części art. 2 pkt 1 stanowiące, że za przedsiębiorcę należy rozumieć mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będącego podatnikiem, płatnikiem, następcą prawnym lub osobą trzecią odpowiadającą za zaległości podatkowe albo innego zobowiązanego do uiszczenia należności. Tak więc, aby zyskać przymiot przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy restrukturyzacyjnej nie wystarczy spełnić warunki określone w art. 2 ust. 2 w związku z ust. 1 ustawy Prawo o działalności gospodarczej. Konieczne jest także spełnienie przesłanek z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Istotne jest to, że wymieniona jako ostatnia ustawa używa dla określenia przedsiębiorcy czasy teraźniejszego. Należy to rozumieć w taki sposób, że tylko ten, kto jest /a nie był, czy będzie/ przedsiębiorcą w czasie obowiązywania ustawy jest uprawniony do ubiegania się o restrukturyzację swych należności.