Wyrok NSA z dnia 28 września 2004 r., sygn. GSK 746/04

Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska, że badanie konstytucyjności nie może mieć miejsca w trybach nadzorczych.

Artykuł 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym /Dz.U. nr 102 poz. 643/ takich ograniczeń nie zawiera. Nie ma też ograniczeń w tym przedmiocie w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w związku z art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 września 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wiesława P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 stycznia 2004 r., III SA 1287/02 w sprawie ze skargi Wiesława P. na decyzję Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2002 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej w S. z dnia 7 listopada 2001 r. - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 stycznia 2004 r. - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Wiesława P. na decyzję Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2002 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej w S. z dnia 7 listopada 2001 r. określającej zaległość z tytułu sankcji za wprowadzenie do obrotu towaru bez zgłoszenia do certyfikacji.

Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organów podatkowych obu instancji, które stwierdziły, że w dniach od 14 września do 30 października 2000 r. została przeprowadzona przez inspektorów Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w S. kontrola w firmie S., której właścicielem jest Wiesław P. Kontrola wykazała, że zostały wprowadzone przez firmę do obrotu odbiorniki satelitarne Unnisat 1500 OSD bez wymaganego, wynikającego z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250/, zgłoszenia do certyfikacji na zastrzeżony przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji znak bezpieczeństwa "B" i oznaczenia tym znakiem. Wartość wprowadzonych do obrotu odbiorników bez certyfikatów za okres od 15 września 1997 r. do 18 lutego 1999 r. została wyliczona na kwotę 897.208 zł. Podmiot gospodarczy obowiązany jest zatem, zgodnie z art. 26 ust. 1 tej ustawy, do 100 procent wpłaty, a więc sumy uzyskanej ze sprzedaży zakwestionowanych wyrobów do budżetu państwa z tytułu sankcji ekonomicznych. Wpłatę dokonuje się zgodnie z par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa /Dz.U. nr 55 poz. 661/ bez wezwania w terminie 14 dni od doręczenia wyniku kontroli albo protokołu kontroli sporządzonego przez organ kontroli, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Nie uczynił tego właściciel firmy Wiesław P. i w związku z tym Urząd Skarbowy w S. wydał decyzję z dnia 2 sierpnia 2001 r., w której określił zaległość z tytułu sankcji ekonomicznej na kwotę 897.208 zł, którą należało wpłacić z odsetkami od dnia 14 listopada 2000 r. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Izbę Skarbową w S. dnia 7 listopada 2001 r. Nie została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, lecz wszczęto postępowanie nadzorcze o stwierdzenie jej nieważności. Po wszczęciu postępowania nadzorczego Minister Finansów odmówił stwierdzenia jej nieważności, przyjmując, że nie doszło nie tylko do rażącego naruszenia prawa, ale jakiegokolwiek innego naruszenia prawa czy to materialnego, czy też proceduralnego. Sąd podzielił także powyższą argumentację, przyjmując, że rodzaj środka prawnego został przez stronę świadomie dokonany.