Wyrok NSA z dnia 28 września 2004 r., sygn. GSK 550/04

Kolejność zadań radiofonii i telewizji wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 2001 nr 101 poz. 1114/ nie jest ich zestawieniem według kryterium ważności bądź rangi. Dopiero w porównaniu z unormowaniem zawartym w art. 36 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, stopień realizacji tych zadań przez innych nadawców działających na obszarze objętym koncesją, stwarza podstawę do wybrania spośród wniosków koncesyjnych takiego, który istniejące oczekiwania społeczne najpełniej uwzględnia.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 września 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2003 r. II SA 269/01 w sprawie ze skargi "R-W" Spółki z o.o. w K. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 1 września 2000 r. (...) w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiofonicznego - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem została uchylona decyzja Przewodniczącego KRRiT z 1 września 2000 r. (...), utrzymana nią w mocy jego decyzja z 26 maja 2000 r. (...) oraz poprzedzające je uchwały KRRiT z 10 maja 1999 r. (...), z 18 kwietnia 2000 r. (...) i z 11 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie przyznania Związkowi Harcerstwa Polskiego prawa do rozpowszechniania programu radiofonicznego za pomocą częstotliwości w paśmie 85,5-109 MHz ze stacji nadawczej w K. i odmowy przyznania tego prawa pozostałym uczestnikom postępowania, w tym Spółce "R-W". W uzasadnieniu wyroku podkreślono, że powodem uchylenia tych rozstrzygnięć było ich wydanie z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zwłaszcza art. 7, art. 77 par. 1, art. 80 i art. 107 par. 3 Kpa. Chodziło głównie o brak porównania wniosków ubiegających się o tę samą częstotliwość podmiotów w oparciu o art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 2001 nr 101 poz. 1114/. Z analizy programów radiowych nadawanych przez rozgłośnie, w których udziały ma Spółka "A.", nie wynika, dlaczego znaczne ujednolicenie ich struktury gatunkowej w porównaniu z koncepcją programu Spółki "R-W" nie odpowiada wymaganiom programowym określonym w art. 10 ust. 1 i art. 15-15 b tej ustawy. Sąd jednocześnie zwrócił uwagę na sprzeczne ze sobą stwierdzenia o braku dostatecznie przygotowanej i kompletnej koncepcji programu Spółki "R-W" i jej pokrywaniu się z programami Spółki "A." będącej także udziałowcem pierwszej z nich. Po nadesłaniu ramówki programu nadawczego przy wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzut ten - w ocenie Sądu - stał się zresztą nieaktualny. Nie można też mówić o wyraźnej dominacji i decyzyjnym wpływie Spółki "A." na strukturę gatunkową programu radiowego Spółki "R-W", skoro ma ona tylko 50 procent udziałów. Sąd wskazał art. 29 ustawy o NSA jako podstawę prawną uchylenia również uchwał KRRiT.