Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2004 r., sygn. FSK 1226/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak ( spr. ), Sędziowie NSA Krystyna Nowak, Krzysztof Stanik, Protokolant Ewa Tokarczyk, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Józefa K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2004 r. sygn. akt I SA/Gd 1313/01 w sprawie ze skargi Józefa K. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 18 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999r. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Józefa K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2004 r., I SA/Gd 1313/01 oddalono skargę Józefa K. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 18 czerwca 2001 r., (...), którą utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Ż. z dnia 14 marca 2001 r. w przedmiocie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r.

W motywach tego orzeczenia Sąd w pierwszej kolejności przedstawił okoliczności faktyczne sprawy oraz stanowiska jakie zajęły w niej organy podatkowe. Wskazano, że w 1999 r. skarżący prowadził w ramach przedsiębiorstwa "Żwirownia Z." działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania kruszywa budowlanego, zaliczanego zgodnie z systemem klasyfikacji Głównego Urzędu Statystycznego do surowców przemysłu mineralnego. Działalność tę skarżący rozpoczął w 1990 r. w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./, które takie zwolnienie, w przypadku wydobywania surowców określonych w odrębnych przepisach, przewidywało na okres 10 lat. W toku przeprowadzonej kontroli podatkowej ustalono, że podatnik rozliczając swe zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za przedmiotowy rok naruszył zasady zwolnienia podatkowego. Za błędne uznano bowiem podporządkowanie jego zasadom dochodów uzyskiwanych z produkcji materiałów budowlanych, które nie były objęte wykazem stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z 16 kwietnia 1991 r. /Dz.U. nr 37 poz. 162/.