Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. FSK 865/04

1. Dokonując oceny organy podatkowe muszą brać pod uwagę przesłanki określone w art. 58 i art. 83 Kc, przy czym sama ocena co do zaistnienia przesłanek z art. 58 i art. 83 Kc nie jest równoznaczna z orzeczeniem, że określona czynność prawna jest nieważna. Nie mając przeto uprawnień do orzekania w przedmiocie nieważności czynności cywilnoprawnych organy podatkowe o ile w ich ocenie zachodzą przesłanki nieważności określone w prawie cywilnym mogą przyjąć, że czynności te nie mogą wywierać zamierzonych skutków na gruncie prawa podatkowego. Potwierdzeniem tych uprawnień organów podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług jest wydany w granicach upoważnienia ustawowego przedmiotowy przepis wykonawczy tj. par. 54 ust. 4 pkt 4 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./.

2. W dacie wydania zaskarżonych decyzji podatkowych jedynym aktem prawnym z zakresu prawa wspólnotowego mogącym mieć zastosowanie w sprawie były postanowienia Układu Europejskiego ustanawiającego Stowarzyszenie Rzeczpospolitej Polskiej z Wspólnotą Europejską. Miał on na celu tylko przygotowanie członkostwa Polski w Unii Europejskiej, a więc przepisy prawa pochodnego UE, do których zalicza się powołane dyrektywy, stanowiły tylko wzorzec dla ustawodawcy krajowego podejmującego wysiłek harmonizowania prawa polskiego z prawem wspólnotowym. Układ w art. 68 i art. 69 przewidywał tylko zbliżanie ustawodawstw, a nie konieczność zapewnienia ich pełnej zgodności. Takie zobowiązanie powstało dopiero w momencie przyjęcia Polski do Unii Europejskiej tj. z dniem 1 maja 2004 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (spr.), Sędziowie NSA Juliusz Antosik, Włodzimierz Kubiak, Protokolant Teresa Świderska, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Romana D. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 11 grudnia 2003 r. sygn. akt I SA/Wr 2049/01 w sprawie ze skargi Romana D. na decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowego w J. z dnia 30 kwietnia 2001 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc maj 1996 roku 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Romana D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 120 zł /słownie sto dwadzieścia złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.