Wyrok NSA z dnia 18 maja 2004 r., sygn. FSK 85/04

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kabat, Sędziowie NSA Adam Bącal, Włodzimierz Kubiak (spr.), Protokolant Anna Matela, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2004 r na rozprawie w Izbie Finansowej skargi Kasacyjnej Jerzego M. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Bydgoszczy z dnia 5 czerwca 2003r. sygn. akt SA/Bd 37/03 w sprawie ze skargi Jerzego M. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 21 października 2002 r. (...) w przedmiocie -podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną 2) zasądza od skarżącego Jerzego M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 3.600 zł (słownie trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2003 r. SA/Bd 387/03 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Bydgoszczy oddalił skargę Jerzego M. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 21 października 2002 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2001 r.

W motywach orzeczenia Sąd podał, że przedmiotem sporu w sprawie jest zasadność wniosku Jerzego M. o zwrot na rachunek bankowy nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Organy podatkowe uznały, że faktury stanowiące podstawę odliczenia podatku potwierdzały dokonanie czynności, do których zastosowanie miał art. 83 Kodeksu cywilnego. Stosownie do par. 50 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./, takie faktury nie stanowią podstawy do zwrotu różnicy podatku. Sąd stwierdził, że zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza stanowisko organów podatkowych co do pozorności umowy sprzedaży potwierdzonej przedmiotowymi fakturami. Materiał dowodowy został oceniony przez organy podatkowe zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w przepisie art. 191 Ordynacji podatkowej i nie można tej ocenie postawić zarzutu dowolności. Jest ona zgodna z doświadczeniem życiowym oraz regułami logicznego rozumowania. Sąd podniósł, że Jerzy M. w skardze polemizuje jedynie z oceną materiału dowodowego dokonaną przez organy podatkowe, prezentując swoją wersję zdarzeń. Odmienne ocena faktów ustalonych w toku postępowania podatkowego nie może jednak, zdaniem Sądu, skutecznie dyskredytować oceny dokonanej przez organy podatkowe.