Wyrok NSA z dnia 14 lipca 2004 r., sygn. FSK 210/04

Przepisy Prawa upadłościowego, tj. rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia 24 października 1934 r. /t.j. Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512 ze zm./ mają charakter lex specialis w stosunku do przepisów podatkowych, w tym przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Z treści art. 150 Prawa upadłościowego wynika bowiem, że po ogłoszeniu upadłości wierzyciele, w tym także Skarb Państwa, nie mogą samodzielnie realizować swoich wierzytelności poza postępowaniem upadłościowym. Po ogłoszeniu upadłości organy podatkowe tracą zatem uprawnienie do korzystania z instytucji zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych. Cywilnoprawna instytucja potrącenia, do której odwołano się w przepisach art. 34-37 Prawa upadłościowego nie może być utożsamiana z mającą charakter publicznoprawny instytucją zaliczenia z urzędu zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 21 ust. 8b ustawy o VAT na zaległe zobowiązania podatkowe.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w R. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2003 r. III SA 2453/01 w sprawie ze skargi Syndyka Zakładów Tworzyw Sztucznych P. Spółki Akcyjnej w upadłości w P. na postanowienia Izby Skarbowej w W. Ośrodka Zamiejscowego w R. z dnia 27 lipca 2001 r. (...) i z dnia 23 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie zarachowania nadwyżki podatku VAT na poczet zaległości w tym podatku - oddala skargę kasacyjną.