Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2003 r. sygn. II SA 3295/02

Informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2003 r. sprawy ze skargi Pana X na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 6 września 2002 r. nr GI-DEC-DS-164/02/579,580,581 w przedmiocie ochrony danych osobowych oddala skargę

Uzasadnienie

Stan faktyczny przedstawiał się następująco. Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wpłynęła skarga Pana X i jego pracowników, w sprawie udostępnienia prasie ze zbioru Powiatowego Inspektora Sanitarnego danych o ich stanie zdrowia.

Wskazali oni, że w dniu 6 października 2001 r w restauracji doszło do zatrucia pokarmowego. W toku czynności wyjaśniających właściciel lokalu, którym jest Pan X, oraz jego pracownicy zostali poddani badaniom na nosicielstwo pałeczek salmonelli. Wyniki tych badań okazały się pozytywne. Zostały one ujawnione przez kierownika Działu Żywienia Sanepidu, Panią Y i podane do publicznej wiadomości w lokalnych mediach, w odniesieniu do konkretnych osób, co stanowi naruszenie ustawy o ochronie danych osobowych.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia 29 marca 2002 r. nr GI-DEC-DS-61/02/231,232, 233 odmówił uwzględnienia wniosku Skarżących stwierdzając, że nie doszło do naruszenia przepisów ustawy o ochronie danych osobowych.

W uzasadnieniu wskazał, że w kontaktach z mediami nie przekazano danych osobowych Skarżących. Dziennikarze w rozmowie z Panią Y wiedzieli już o fakcie zatrucia w konkretnej restauracji i kierownik działu żywienia jedynie ten fakt potwierdziła. Informacje o podmiocie gospodarczym nie są zaś objęte ochroną przedmiotowej ustawy.