Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2003 r., sygn. III SA 2649/01

Użyte w art. 48 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez ustawodawcę pojęcie nieostre oraz sformułowanie "może" stanowi, że decyzja w sprawie zapłaty podatku na raty jest decyzją uznaniową tzn. pozostawiającą organom podatkowym możliwość wyboru konsekwencji prawnej. Poza koniecznością wniosku o raty pochodzącego od podatnika oraz wykazanie ważnego interesu podatnika wskazany przepis ani inne postanowienia Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych dodatkowych przesłanek, którymi organy podatkowe miałyby się kierować załatwiając sprawy tego rodzaju. Jeżeli zatem postępowanie dowodowo-wyjaśniające i dokonana na tej podstawie ocena stanu faktycznego sprawy są przeprowadzone poprawnie to samo wyprowadzenie z takiej oceny wniosku czy i w jakim stopniu rozłożyć płatność podatku na raty, wobec braku dających się zobiektywizować kryteriów normatywnych, jest natury słusznościowej, który uchyla się spod kontroli Sądu.