Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2003 r., sygn. V SA 3657/02

Dla zapewnienia zgodności pomiędzy stanem faktycznym a zapisami w ewidencji ludności niezbędne jest, aby organy meldunkowe mogły wymuszać na obywatelu pewne czynności służące rejestracji miejsca pobytu osoby podlegającej obowiązkowi meldunkowemu lub też poprzez rozstrzygnięcia własne zastępować takie czynności w celu uzyskania zgodności pomiędzy ewidencją a istniejącym stanem rzeczy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jerzego F. na decyzję Wojewody M. z 18.10.2002 r. w przedmiocie wymeldowania - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Wojewoda M. decyzją, z dnia 18 października 2002 r., wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /t.j. Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071/, w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 2001 nr 87 poz. 960/ oraz w związku z ogłoszonym w dniu 19 czerwca 2002 r. /Dz.U. 2002 nr 78 poz. 716/ wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2001 r. K 20/01, po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Burmistrza W. z dnia 9 sierpnia 2002 r. (...), orzekającej o wymeldowaniu Jerzego F. z pobytu stałego z budynku przy ul. W. 4 w W. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.