Wyrok NSA z dnia 19 marca 2003 r., sygn. III SA 1463/01

Za podstawę do wznowienia postępowania nie można uznać wyroku Sądu Najwyższego, bowiem z utrwalonego już orzecznictwa Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, iż wykładnia przepisu prawa materialnego, dokonana przez Sąd Najwyższy, a także stanowisko zawarte w wyroku NSA nie jest ani nową okolicznością faktyczną, ani nowym dowodem uzasadniającym wznowienie postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2003 r. sprawy ze skargi Alfredy R. na decyzję Ministra Finansów z dnia 12 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy uchylenia w trybie wznowienia postępowania ostatecznej decyzji o podatek dochodowy od osób fizycznych - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Z akt sprawy wynika, że Izba Skarbowa w W. Ośrodek Zamiejscowy w J. decyzją z dnia 5 października 1999 r. (...) utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w J. z dnia 14 czerwca 1999 r. określającą Alfredzie R. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1998 r. na kwotę 3.733,40 zł oraz nadpłatę w podatku w wysokości 142,70 zł, uznano bowiem, że kwota 5.080 zł nie podlega odliczeniu od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji świadczeniom wypłacanym przez podatniczkę na podstawie umów rent nie można przypisać atrybutu ciągłości. W umowach rent zawartych przez stronę zostały bowiem z góry ustalone wartości świadczeń, co wskazuje, że mają one charakter jednorazowy, gdyż ich spełnienie wymaga jednorazowego zachowania się, chociażby miało się na nie składać kilka czynności faktycznych. Strony zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego mogą dowolnie kształtować treść umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą być wykorzystywane do uchylania się od obowiązku podatkowego albo zmniejszania zobowiązań podatkowych.