Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2003 r., sygn. SA/Sz 1008/01

Pełnienie służby w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r., o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okres powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ związane jest z szeregiem dodatkowych wymagań, które pełniący służbę zobowiązany był spełnić, poczynając od samego przyjęcia do tej służby, co w warunkach okupacji i konspiracji w organizacji zbrojnej wiązało się ze złożeniem przysięgi, ścisłemu podporządkowaniu dowódcom i jego rozkazom, oznacza zatem bycie żołnierzem tej formacji partyzanckiej.

Wiek w zakresie tego typu działalności odgrywa istotną rolę. Struktury państwa podziemnego ścisłe określały funkcjonowania i funkcjonowania formacji zbrojnych, w tym zasady przyjmowania do służby w tych formacjach i pełnienie tej służby.

Do służby w formacjach zbrojnych przyjmowano osoby, które osiągnęły stopień dojrzałości, pozwalający na spełnienie wymogów i warunków służby w takiej formacji, z reguły było to ukończenie 17 roku życia /Instrukcja ZG ZWZ/.