Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2003 r., sygn. I SA/Po 444/03

1. Sąd przy rozpatrywaniu skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej nie jest skrępowany ani sposobem sformułowania skargi, ani użytymi w niej argumentami i wnioskami. Granice rozpoznania skargi są zatem z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności rozstrzygnięcia nadzorczego, z drugiej natomiast strony przez zasadę reformationis in peius, by w wyniku wydania wyroku nie doszło do pogorszenia sytuacji prawnofinansowej związku publicznoprawnego i chaosu w gospodarce budżetowej jednostki samorządu terytorialnego wynikającej z tego, że uchwały budżetowe obowiązują przez rok i tracą moc z końcem roku.

2. Artykuł 124 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./ określa minimalny zakres uchwały budżetowej jednostki samorządu terytorialnego i nie ma żadnych przeszkód do tego, by uchwała budżetowa była bardziej szczegółowa, uchwalana w pełnej szczegółowości.

3. Dokonywane zmiany w budżecie w trakcie roku zarówno przez radę, jak i zarząd musiały uwzględniać nakazy określone w art. 124, art. 126 i art. 128 ustawy o finansach publicznych. Niedopuszczalna jest zatem tego rodzaju sytuacja, by w trakcie roku zarówno rada powiatu, jak i zarząd powiatu dokonywały zmian w uchwalonym budżecie i by zmiany dokonywane przez jeden organ nie uwzględniały zmian dokonywanych przez drugi organ. Tego rodzaju postępowanie doprowadziłoby bowiem do całkowitego rozchwiania ram lokalnej gospodarki budżetowej, rozmycia odpowiedzialności za stan finansów lokalnych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2003 r. sprawy ze skargi Powiatu P. na rozstrzygnięcie nadzorcze nr 812/2002 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu z dnia 2 października 2002 r. w przedmiocie nieważności uchwały Rady Powiatu w P. zmieniającej uchwałę w sprawie budżetu powiatu na rok 2002 - oddala skargę.