Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2002 r., sygn. III SA 3032/00

Rażące naruszenie prawa stanowi kwalifikowaną formę naruszenia prawa. W doktrynie i orzecznictwie sądowym przyjęto, że z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wówczas, gdy rozstrzygnięcie podjęte przez organ podatkowy w sposób oczywisty, jasny, wyraźny i bezsporny stało w sprzeczności z przepisami prawa materialnego lub z ustaloną przepisami prawa procesowego procedurą postępowania. Rażące naruszenie prawa jest z reguły wyrazem ewidentnego i jasno uchwytnego błędu w stosowaniu prawa. Nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa, gdy istnieją możliwości różnicy interpretacji przepisów prawa, jak to wystąpiło w sprawie mniejszej. W tej sytuacji brak jest podstaw do stwierdzenia, że w sprawie niniejszej zachodzi przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa /art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.