Wyrok NSA z dnia 23 maja 2002 r., sygn. V SA 2703/01

Przepis art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ jednoznacznie określa jako represję w rozumieniu ustawy okres przebywania w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski na mocy skazania w latach 1944-1956, na podstawie przepisów wydanych przez władze polskie, przez sądy powszechne, wojskowe i specjalne za działalność polityczną bądź religijną, związaną z walką o suwerenność i niepodległość. W żadnej mierze ustawodawca nie warunkuje uznania za represję, od potwierdzenia faktu skazania za powyższą działalność w zależności od przesłanek działania osoby skazanej, eliminując np.: działanie pod przymusem czy w stanie wyższej konieczności.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zofii K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 września 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy potwierdzenia represjonowania Kazimierza K. za działalność polityczną związaną z walką o suwerenność i niepodległość - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w K. z dnia 1 czerwca 2001 r. (...).