Wyrok NSA z dnia 3 września 2002 r., sygn. II SA/Łd 2195/98

1. Przepis art. 49 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma w pełni samodzielnego charakteru. Jego zastosowanie może mieć miejsce, gdy spełnione są przesłanki z art. 48 i gdy upłynie 5 lat od zakończenia budowy, przy czym termin ten może być liczony najwcześniej od 1 stycznia 1995 r.

2. Brak powołania art. 49 w art. 103 ust. 2 Prawa Budowlanego z 1994 r. nie uzasadnia interpretacji, która miałaby prowadzić do wniosku, że art. 49 może być stosowany także w odniesieniu do obiektów budowlanych, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie Prawa budowlanego /a więc przed 1 stycznia 1995 r./. Już samo sformułowanie zawarte w art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r., że w sprawach, o których mowa w tym przepisie, stosuje się odpowiednio przepisy dotychczasowe /ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, wyraźnie wskazuje, że nie mogą być w tych sprawach stosowane przepisy Prawa budowlanego z 1994 r., a więc także przepis art. 49 tej ustawy.