Wyrok NSA z dnia 18 lutego 2002 r., sygn. II SA/Kr 3050/01

Odrzucenie zarzutu wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może być uzasadnione wyłącznie porównaniem planu dotychczas obowiązującego z projektem planu wyłożonego do publicznego wglądu. Obowiązkiem rady gminy jest skonfrontowanie zarzutu i projektu planu ze stanem faktycznym i prawnym działek z dnia odrzucenia zarzutu.

UZASADNIENIE

Omawiane wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczą tego samego problemu: zapatrzenia się zarządu gminy w dalekosiężne perspektywy i potrzeby rozwojowe miasta. Niestety, na drodze stanęli małostkowi właściciele działek, którzy upierają się, że droga gminna nie musi dzielić ich terenów na kilka kawałków. Co gorsza, również Naczelny Sąd Administracyjny nie docenił wizji roztaczanej przez gminę i stwierdził nieważność uchwał odrzucających zarzuty do projektu planu.

W pierwszej sprawie /II SA/Kr 3050/01/ skarżący T.P. wniósł zarzut do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta C., nie wyrażając zgody na przeprowadzenie przez jego działkę żadnych dróg. Nie ma potrzeby budowy po jego działce nowych, gdyż wystarcza już istniejąca ulica.

Zarzut ten został odrzucony uchwałą rady miejskiej w C. Zdaniem gminy, nowe rozwiązanie będzie korzystniejsze dla T.P., aniżeli obowiązujący jeszcze plan. Jeżeli bowiem obecnie przewidziane jest podzielenie jego działki na dwie części, to w przygotowywanym projekcie droga będzie biegła południowym jej skrajem. Nowe drogi będą też bardzo potrzebne okolicznym mieszkańcom.