Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2002 r., sygn. II SA/Ka 1809/00

W procedurze administracyjnej - zarówno w trybie postępowania zwykłego, jak też w nadzwyczajnych trybach postępowania - po wyeliminowaniu z obrotu prawnego aktu administracyjnego nie można dokonywać wykładni, uzupełniania lub prostowania takiego aktu.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Genowefy P. na decyzję Wojewody (...) z dnia 26 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego dotyczącego wykładni, sprostowania i uzupełnienia decyzji w sprawie o uwłaszczenie nieruchomości - oddala skargę.

UZASADNIENIE

W -skardze oraz późniejszych pismach procesowych skarżąca Genowefa P. nawiązuje do wszczęcia i prowadzenia postępowania uwłaszczeniowego - zakończonego aktem własności ziemi z dnia 21 października 1976 r. wydanym przez b. Naczelnika Miasta i Gminy w W. na rzecz Krystyny i Franciszka małżonków W., którego nieważność stwierdził Wojewoda B. decyzją z dnia 12 marca 1991 r. (...) utrzymaną w mocy decyzją Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 8 lipca 1991 r. (...).

Wskazując na wątpliwości co do sposobu wszczęcia pierwotnego postępowania administracyjnego w tej sprawie /czy zostało ono wszczęte z urzędu lub na wniosek/, jak też co do kwestii rozstrzyganych w nadzwyczajnym postępowaniu administracyjnym /stwierdzenia nieważności aktu własności ziemi w trybie nadzoru/, Genowefa P., Helena K. i Franciszek K. zwrócili się do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej o wyjaśnienie tych wątpliwości w trybie art. 113 par. 2 Kpa. W pismach z 10 czerwca i 7 września 1994 r. podpisanych przez Dyrektora Departamentu Ziemią i Infrastruktury Wsi wyjaśniono im, że z dniem 1 stycznia 1992 r. wszedł w życie art. 63 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ wyłączający możliwość badania przez organy administracji zasadności decyzji wydanych w sprawach uwłaszczeniowych. Uznając te pisma za rodzaj decyzji administracyjnych Genowefa P. i Helena K. zaskarżyły je do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który postanowieniem z dnia 30 listopada 1995 r. II SA 1317-1318/94 skargi odrzucił wobec uznania, że wskazane pisma informacyjne nie są aktami podlegającymi zaskarżeniu, zaznaczając jednocześnie, że odrzucenie tych skarg nie zwalnia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej od obowiązku formalnego załatwienia wniosków w trybie art. 113 par. 2 Kpa.