Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2002 r., sygn. I SA/Gd 854/01

Skoro ustawodawca w art. 14a ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ uznał za konieczne wprowadzenie elementu podmiotowego, zatem należało uznać, że świadomie dopuścił do rozróżnienia pozycji podatkowej podatników podatku akcyzowego od pozostałych podatników sprzedających wyroby akcyzowe.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Problem interpretacyjny jaki stwarza zapis art. 14a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług znalazł wyraz w rozbieżnych stanowiskach wyrażonych w orzecznictwie NSA i piśmiennictwie. W wyrokach z dnia 9 maja 2001 r. SA/Rz 2007/00 /krytyczna glosa H. Dzwonkowskiego w OSP 2002 z. 4 poz. 52; wyrok został uchylony a skarga oddalona rewizją nadzwyczajną III RN 238/01 z dnia 8 stycznia 2003 r./ i z dnia 17 lipca 2001 r. SA/Bk 951-952/00 /POP 2002 nr 3 poz. 95 z glosą B. Brzezińskiego/ Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że wprowadzony do art. 14a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT wyjątek dotyczący wyrobów preferowanych, odnosi się zarówno do podatników podatku akcyzowego, jak i innych podatników sprzedających wyroby akcyzowe. Odmienne stanowisko zaprezentował NSA w wyrokach z dnia 13 października 2000 r. SA/Bk 624/00 /krytyczne opinie B. Wierzbowskiego i B. Brzezińskiego załączone przez skarżącego do odwołania/ i z dnia 14 marca 2001 r. I SA/Gd 1734/00 /POP 2002 nr 2 poz. 53/, I SA/Gd 1735/00 i inne, a nade wszystko w uchwale siedmiu sędziów z dnia 25 lutego 2002 r. FPS 13/01.