Wyrok NSA z dnia 23 października 2002 r., sygn. II SA/Gd 371/00

1. Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie pozwalają na weryfikowanie przez prowadzący postępowanie w przedmiocie pozwolenia na budowę organ administracji zgodności przedłożonej przez inwestorów uchwały wspólnoty mieszkaniowej o wyrażeniu zgody na rozbudowę budynku z przepisami regulującymi tryb podejmowania tego rodzaju uchwał i innymi przepisami prawa cywilnego. Tryb podważenia tego rodzaju uchwały określa przepis art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 89 poz. 388 ze zm./, zgodnie z którym właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Zaskarżenie uchwały do Sądu powszechnego w powyższym trybie nie uzasadnia odmowy wydania pozwolenia na budowę, ani nawet zawieszenia postępowania w tym przedmiocie, ponieważ w myśl art. 25 ust. 3 cyt. ustawy o własności lokali zaskarżona uchwała podlega wykonaniu, chyba że sąd wstrzyma jej wykonanie do czasu zakończenia sprawy. Zatem dopiero wydanie przez sąd cywilny postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej uchwały do czasu zakończenia sprawy spowodowałoby konieczność zawieszenia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, czyniąc kwestię wykonalności uchwały zezwalającej na rozbudowę zagadnieniem wstępnym w rozumieniu powyższego przepisu.

2. Najemca lokalu usługowego nie jest stroną postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę. Nie ma on bowiem interesu prawnego w rozstrzygnięciu tej sprawy w rozumieniu art. 28 Kpa. Interes taki ma natomiast niewątpliwie wynajmujący - właściciel lokalu.