Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2002 r., sygn. II SA/Gd 2618/99

1. O tym, czy dany grunt o powierzchni przekraczającej 0,10 ha ma charakter lasu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ decyduje nie sam rodzaj znajdujących się w nim upraw lecz przeznaczenie go do produkcji leśnej.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu dokonywane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

2. Artykuł 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/ stanowi, że podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej i gospodarki nieruchomościami stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Przepis ten ma charakter szczególny i określa zamknięty zakres rodzajów działalności organów administracji, w których decydujące znaczenie mają zapisy w ewidencji gruntów. Nie mieści się w tej grupie kwestia rozstrzygania w przedmiocie zezwolenia na wycięcie drzew wydawanego na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./.