Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2002 r., sygn. SA/Bk 1416/01

Ogrodzenie działki już zabudowanej niewątpliwie jest urządzeniem technicznym związanym z istniejącymi na działce zabudowaniami zgodnie z definicją urządzenia zawartą w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ ale jest też budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 - prawa budowlanego wchodzącą w zakres szerokiego pojęcia obiektu budowlanego. Aby urządzenie budowlane, o jakim mowa w art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, podlegało regulacjom tego prawa, musi ono stanowić bądź to część obiektu budowlanego, z którym jest związane, bądź stanowić samodzielny obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 - Prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Agnieszki i Wojciecha K. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia 20 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki ogrodzenia - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności. Wyrokiem z dnia 5 października 2000 r. wydanym w sprawie SA/Bk 435/00 tutejszy ośrodek zamiejscowy NSA po rozpatrzeniu skargi Stanisława B. i Miasta Z. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia 29.02.2000 r. odmawiającą przy zastosowaniu przepisów prawa budowlanego z 1974 r. nakazania Agnieszce i Wojciechowi K. rozbiórki ogrodzenia ich posesji przy ul. N. 3 w Z. od strony ulicy, orzekł o uchyleniu tejże decyzji wraz z poprzedzającą jej wydanie decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia 28 grudnia 1999 r. Sąd stwierdził, że organy nadzoru budowlanego obu instancji naruszyły w sprawie zarówno przepisy proceduralne jak i prawa materialnego. Ustalenie co do daty wzniesienia ogrodzenia w roku 1994 oparły bowiem nie na ocenie dowodów a na formalnym ilościowym porównaniu liczby świadków ze strony inwestorów do liczby świadków inicjatora postępowania Stanisława B., twierdzącego, iż sporne ogrodzenie wzniesiono od podstaw w 1997 r. Sąd wykazał przy tym sprzeczności w uzasadnieniu decyzji organu nadzoru budowlanego oraz wytknął pominięcie przeprowadzenia dowodu z dokumentacji geodezyjnej, która wskazywała przebieg linii ogrodzenia w przeszłości a także brak dokonania odkrywki podmurówki ogrodzenia celem sprawdzenia czy jest nowowykonaną, czy pochodząc ze starego ogrodzenia, wyremontowanego jedynie w 1994 r. jak twierdzili inwestorzy. Nadto, zdaniem Sądu, organy nadzoru budowlanego pominęły istotną dla rozstrzygnięcia sprawy kwestię ustaleń co do zgodności usytuowanego w pasie drogi ogrodzenia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, aktualnym na datę prowadzonego postępowania. Podnosząc powyższe uchybienia Naczelny Sąd Administracyjny polecił powtórzenie postępowania z uzupełnieniem materiału dowodowego o dokumenty geodezyjne, odkrywkę podmurówki i ponowne, dokładne i wyczerpujące przesłuchanie świadków. W oparciu o takie dowody organy nadzoru budowlanego przy zapewnieniu udziału w postępowaniu wszystkim jego stronom, winny ustalić datę wzniesienia spornego ogrodzenia i w zależności od wyników tego ustalenia zastosować właściwe przepisy prawa budowlanego z uwzględnieniem uwag zawartych w uzasadnieniu wyroku NSA.