Wyrok NSA z dnia 19 listopada 2001 r. sygn. II SA 2702/00

Niewykonanie przez GIODO obowiązku zawiadomienia o przestępstwie w trybie art. 19 ustawy mimo stwierdzenia, iż określone działania lub zaniechania administratora danych wyczerpują, znamiona przestępstw określonych w ustawie, można rozważać co najwyżej w kategoriach bezczynności tego organu.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2001 r. sprawy ze skargi J. Ś. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 26 września 2000 r. Nr GI-DEC-DP-74/00/921 922 w przedmiocie przetwarzania danych osobowych oddalił skargę na decyzję.

Uzasadnienie

Skarżąca zarzuciła Spółdzielni M. L.-W. A. (zwanej dalej Spółdzielnią) niezgodne z prawem przetwarzanie jej danych osobowych.

Występując w tej sprawie do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (określanego dalej skrótem GIODO), przedstawiła dwa pisma Spółdzielni: wzywające ją do udostępnienia lokalu w celu likwidacji awarii pionu kanalizacyjnego oraz pismo (ogłoszenie) informujące mieszkańców o odmowie udostępnienia przez nią tego lokalu. Oba pisma zawierały w swej treści jej imię i nazwisko oraz adres zamieszkania i były wywieszone na tablicach ogłoszeń w klatkach schodowych budynków Spółdzielni przez okres około dwóch tygodni. W toku wszczętego przez GIODO postępowania administracyjnego Spółdzielnia wyjaśniła, że w/w pisma zostały przedstawione jedynie spółdzielcom zamieszkałym w dwóch klatkach schodowych, bezpośrednio zainteresowanym problemem usunięcia awarii i znającym dane osobowe.