Wyrok NSA z dnia 15 października 2001 r., sygn. I SA/Wr 2991/98

Przepis par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34/ nie przewiduje żadnych odstępstw, ani wyjątków od wskazanej w nim zasady obliczania wartości początkowej ulepszonych środków trwałych. W związku z tym obliczenie wartości początkowej ulepszonych środków trwałych nie może nastąpić według innej reguły nawet wtedy, gdy z braku wystarczających dowodów w postaci dokumentów ustalenie wartości początkowej ulepszonych środków trwałych jest utrudnione. W każdym bowiem wypadku organ podatkowy zobowiązany jest wartość tę określić jako sumę wartości początkowej środków trwałych, obliczonej zgodnie z zasadami wynikającymi z par. 4 ust. 1 rozporządzenia i wydatków na ich ulepszenie. Przepisy cytowanego rozporządzenia nie zawierają żadnych wskazówek dotyczących sposobu obliczania wydatków na ulepszenie. Należy więc przyjąć, że dla ustalenia wartości początkowej ulepszonych środków trwałych możliwe jest korzystanie z wszystkich dowodów, jakie są dopuszczone przez przepisy o postępowaniu administracyjnym.

Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 22 ust. 2 pkt. 1 i 3 ustawy o NSA uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 rok oraz na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy o NSA zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżących solidarnie (...) tytułem zwrotu kosztów postępowania.