Wyrok NSA z dnia 17 lipca 2001 r., sygn. III SA 1404/00

Zawieranie umów, których głównym celem jest odliczanie od dochodu po dniu 1 stycznia 1997 r. takich samych wydatków /darowizn/, z tym że płatnych okresowo /w formie stypendium czy renty/, może być w realiach konkretnej sprawy oceniane przez organ podatkowy jako działanie in fraudem legis.

Takiej oceny nie można jednak mechanicznie odnosić do umów ustanawiających świadczenia, które z uwagi na ich źródło, rodzaj i czas trwania można uznać za trwałe ciężary w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Każde rozstrzygnięcie sprawy winno mieć swój indywidualny charakter.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wacławy W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 7.04.2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w R. określającą podatek dochodowy od osób fizycznych należny od Wacławy W. za 1998 r. Organy podatkowe zakwestionowały dokonane przez podatniczkę odliczenie od osiągniętego dochodu kwoty 18.750 zł. Odliczona suma była wypłatą dokonaną na rzecz wnuka podatniczki Konrada G. w wykonaniu postanowień umowy z dnia 2 stycznia 1998 r., w której podatniczka jako fundatorka zobowiązała się do świadczenia stypendium za wyniki w nauce. Umowa zawarta została na okres do końca czerwca 1999 r., a wysokość stypendium ustalono jako płatną miesięcznie wielokrotność kwoty uzależnionej od osiąganych ocen.