Wyrok NSA z dnia 17 maja 2001 r., sygn. V SA 2351/99

Przepis art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi samodzielną, pełną podstawę prawną do orzekania w kwestii zwrotu części kosztów postępowania sądowoadministracyjnego, bez potrzeby sięgania za pośrednictwem art. 59 tej ustawy do rozwiązań zawartych w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi "A.C. P." spółka z o.o. w W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 28 września 1999 r. w przedmiocie wymiaru cła i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej wartości celnej i należności celnych od pudełek na próbki, a w pozostałej części na podstawie art. 27 ust. 1 powołanej ustawy skargę oddalił, a także - zgodnie z art. 55 ust. 2 tej ustawy - zasądził od Prezesa Głównego Urzędu Ceł sto złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącej spółki.

UZASADNIENIE

W wyniku kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy celnych Dyrektor Urzędu Celnego w W. decyzją z dnia 2 grudnia 1997 r. wznowił postępowanie zakończone (...) ostateczną decyzją z dnia 5 września 1996 r. o wymiarze cła od towarów sprowadzonych do Polski przez spółkę z o.o. "A.C.P.", a następnie decyzją z dnia 6 marca 1998 r. uchylił decyzję o wymiarze cła, zmienił ustalenia zawarte w dokumentach SAD i SAD BIS co do wartości celnej towaru i kwoty należnego cła oraz nakazał Spółce zapłacenie różnicy cła. W uzasadnieniu swej decyzji Dyrektor Urzędu Celnego w W. stwierdził, że w czasie dokonywania wymiaru cła Spółka nie ujawniła rzeczywistej wartości towarów zgłoszonych do odprawy celnej, pomijając informację, że należy do zrzeszenia firm posługujących się wspólną nazwą "A." i na podstawie umowy licencyjnej zawartej z firmą A.P. INC z Nowego Jorku może używać wspólnego znaku towarowego i opłaca z tego tytułu na rzecz firmy A. opłaty licencyjne w wysokości 6 procent obrotu netto. W uzasadnieniu podano, że gdyby Spółka ujawniła prawdziwy stan rzeczy, opłaty licencyjne zostałyby - ze względu na treść art. 23 ust. 1, art. 26 ust. 1 i art. 30c ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ - doliczone do wartości celnej towarów.