Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2001 r., sygn. V SA 2702/00

Hipotezą art. 58 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ mogą być objęte tylko takie sytuacje, gdy decyzja o przepadku /pozostająca w koniecznym związku jako przesłanka podjęcia działań na rzecz likwidacji przedmiotu przepadku/ była ważna. Jeśli natomiast była dotknięta wadą /nieważnością/, nie można tu mówić o koniecznym związku obu decyzji, ponieważ nie można w skuteczny sposób likwidować skutków przepadku i decydować co do tego, kto ma ponieść w tym zakresie koszty, jeśli sam przepadek nie nastąpił w sposób zgodny z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Andrzeja Sz. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 25 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie obciążenia kosztami likwidacji samochodu - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji wraz z poprzedzającą ją decyzją Dyrektora Urzędu Celnego w W. z dnia 20 czerwca 2000 r. (...) oraz Dyrektora Urzędu Celnego w W. z 15 października 1999 r., (...); (...).

UZASADNIENIE

Andrzej Sz. złożył skargę na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z 25 lipca 2000 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w W. z 20 czerwca 2000 r. (...) obciążającą Skarżącego kosztami poniesionym w związku z likwidacją samochodu. Wobec Skarżącego orzeczono przepadek samochodu pochodzącego z 1981 r. i sprowadzonego do Polski - jak to ustalono - bez uiszczenia należnego cła. Nikt nie przypisuje Skarżącemu odpowiedzialności za spowodowanie tej sytuacji. Jednakże na podstawie art. 58 kodeksu celnego wobec niego właśnie jako końcowego posiadacza, orzeczono przepadek samochodu. Dokonano tego w drodze decyzji administracyjnej Dyrektora Urzędu Celnego w W., z dnia 15 października 1999 r. (...). Decyzja pierwszej instancji w tej sprawie uprawomocniła się i nie jest przez strony kwestionowana. Skarżący zrezygnował z zaskarżania tej decyzji, ponieważ - wedle jego słów - "przekonano mnie, że nie mam szans na pozytywną dla siebie decyzję". W obecnym postępowaniu organ administracji powołując się na art. 58 par. 2 kodeksu celnego zwrócił się do posiadacza samochodu jako jedynej znanej osoby spośród ewentualnych współodpowiedzialnych, wymienionych z tym przepisie, z roszczeniem pokrycia kosztów oceny technicznej i wyceny samochodu oraz prowizji komisanta za sprzedaż samochodu, ponieważ w tej właśnie formie nastąpiła "likwidacja" samochodu.