Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2001 r., sygn. III SA 19/00

Organem właściwym do rozpoznania odwołania jest organ wyższego stopnia nad organem rozpoznającym sprawę w I instancji, czyli w konkretnej sprawie Izba Skarbowa /art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przy pomocy odwołania sprawa podatkowa jest przenoszona w obręb kompetencji organu wyższego stopnia. Na tym polega zasada dewolutywności postępowania podatkowego. Konsekwencją powyższego jest konieczność aktualnego umocowania do występowania do organu odwoławczego.

Wnoszenie odwołania za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał decyzję w I instancji /art. 223 par. 1 ustawy - Ordynacja podatkowa/, na co powołuje się skarżąca Spółka, ma tu tylko znaczenie techniczne. Przepis powyższy stanowi bowiem przede wszystkim, że odwołanie wnosi się do organu odwoławczego i to on jest adresatem tej czynności. Nie ma tu również znaczenia, że w okresie miesiąca organ podatkowy I instancji może uwzględnić odwołanie w ramach samokontroli, jak słusznie podnosi Izba Skarbowa, możliwość ta jest własnym uprawnieniem organu I instancji, a nie odwoławczymi uprawnieniami urzędu skarbowego.