Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2001 r., sygn. III SA 3043/00

Szczególne zasady określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach zostały unormowane w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 grudnia 1992 r. /Dz.U. nr 57 poz. 278 ze zm./, wydanym na podstawie art. 26 ust. 4 i art. 70 ust. 1 w zw. z art. 29 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./. Rozdział 6 tego rozporządzenia /par. 30-35/ nie zawiera unormowań, z których wynikałoby bezwarunkowe uprawnienie wojskowego organu odwoławczego do orzekania na niekorzyść wnoszącego odwołanie. W tym zakresie ma więc zastosowanie ogólna zasada reformationis in peius, wyrażona w art. 139 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Daniela M. na decyzję Okręgowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. (...) w przedmiocie orzeczenia o zdolności do służby wojskowej - uchylono zaskarżoną decyzję.