Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2001 r., sygn. II SA 896/00

W rozumieniu art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ pojęcie organu, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia, obejmuje nie tylko organ załatwiający sprawę, ale także organ współdziałający w procesie decyzyjnym, działający w trybie art. 106 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Roberta Z.-B. na postanowienie - uchwałę Krajowej Rady Notarialnej z dnia 25 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie opinii w sprawie powołania notariusza i wyznaczenia jemu siedziby - uchyla zaskarżone postanowienie - uchwałę oraz utrzymane przez nią w mocy postanowienie - uchwałę pierwszoinstancyjną; (...).

UZASADNIENIE

Radca prawny Robert Z.-B. już na początku 1994 r. wystąpił do Ministra Sprawiedliwości o powołanie go na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii w S., Województwo G. Zainteresowany poprzednio przez okres ponad 4 lat wykonywał zawód prokuratora, a po wystąpieniu z prokuratury w 1988 r. uzyskał wpis na listę radców prawnych i od tego czasu pracował jako radca /od 1991 r. prowadził prywatną kancelarię prawniczą w S./.

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia 6 czerwca 1995 r. (...) odmówił Robertowi Z.-B. powołania na stanowisko notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii notarialnej w S. /Rada Izby Notarialnej w P. uchwałą bez numeru z 15 października 1994 r. zaopiniowała negatywnie wniosek Roberta Z.-B. o powołanie go na stanowisko notariusza, bo zrobiła mu egzamin z prawa i stwierdziła jego słabą wiedzę merytoryczną oraz zupełną nieznajomość przepisów podatkowych/.

Robert Z.-B. zaskarżył decyzję Ministra Sprawiedliwości do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 14 listopada 1996 r. II SA 1924/95 uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 czerwca 1995 r. (...) jako sprzeczną z obowiązującym prawem /z art. 12 pkt 2 w związku z art. 11 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie/. W stosunku do sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych legitymujących się co najmniej trzyletnim okresem wykonywania swego zawodu żaden organ, zgodnie z art. 12 pkt 2 cyt. ustawy z dnia 14 lutego 1991 r., nie może ich poddawać jakimkolwiek egzaminom bądź innego rodzaju sprawdzianom mającym na celu ustalenie, czy podołają oni obowiązkom notariusza. Nie jest też dopuszczalne oddzielenie kwalifikacji teoretycznych od praktycznego przygotowania osób wymienionych w art. 12 do zawodu notariusza. Sąd przypomniał, zgodnie z utrwaloną już wtedy linią orzeczniczą, że takie rozwiązanie ustawodawcze ma na celu zapewnienie przepływu kadr z różnych zawodów prawniczych bez hierarchizowania ich wzajemnej rangi.