Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2001 r., sygn. SA/Sz 52/00

Okoliczność, że do zawarcia umowy renty dochodzi zgodnie z wolą stron, które stosunek zobowiązaniowy o charakterze umownym władne są ułożyć wedle własnego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości danego stosunku, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, wynikającego z tej umowy świadczenia bynajmniej nie pozbawia cech "ciężaru", skoro ciężar ten wyraża się w obowiązku dokonywania przez jedną ze stron umowy względem drugiej strony świadczeń okresowych w pieniądzu lub rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku, zaś jego niewykonanie rodzi skutki określone w art. 471 i nast. Kodeksu cywilnego. W konsekwencji oznacza to, że z punktu widzenia dopuszczalności dokonywania odliczenia od dochodu osoby fizycznej kwot renty faktycznie wypłaconych nie ma znaczenia to, czy źródłem tej renty jest umowa, czy też wynika ona z innych źródeł.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 grudnia 1999 r., wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, Izba Skarbowa w S. - Ośrodek Zamiejscowy w K. orzekła o utrzymaniu w mocy decyzji Urzędu Skarbowego w K. z 6 października 1999 r. określającą Ewie i Karolowi małżonkom W. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. na kwotę 11.685,10 zł oraz wysokość zaległości podatkowej w tymże podatku na kwotę 3.429,00 zł.