Wyrok NSA z dnia 2 października 2001 r., sygn. II SA/Łd 1292/00

Wskazanie przez właściciela lub zarządcę budynku, czy osobie ubiegającej się o zameldowanie przysługuje uprawnienie do przebywania w lokalu, w którym ma być zameldowana, stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, nie jest tożsame z przyznaniem tego uprawnienia.

Wymienione podmioty potwierdzają jedynie istnienie konkretnego stosunku prawnego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Anny M.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 26 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie zameldowania - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia 5 maja 2000 r. (...); (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 czerwca 2000 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez Annę M.-M. od decyzji z dnia 5 maja 2000 r. (...) wydanej przez Prezydenta Miasta Ł. w sprawie zameldowania Tomasza M., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze podniosło, iż zagadnienia związane z powstaniem i realizacją obowiązku meldunkowego regulują przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./. Na mocy art. 5 ust. 1 cytowanej ustawy obywatel polski przebywający stale na terytorium Polski jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego, przez co rozumie się zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania /art. 6 ust. 1/. W przypadku zameldowania na pobyt stały lub czasowy trwający ponad dwa miesiące wymagane jest potwierdzenie faktu pobytu w lokalu osoby, która ma być zameldowana i stwierdzenie, że osobie tej przysługuje uprawnienie do przebywania w miejscu, w którym ma nastąpić zameldowanie /art. 9 ust. 2 w związku z art. 29 ust. 1/.