Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2001 r., sygn. II SA/Lu 1031/00

Na mocy art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ organ meldunkowy dokonuje na podstawie zgłoszenia zameldowania przez zarejestrowanie danych dotyczących osoby i miejsca jej pobytu, jak również innych zdarzeń objętych obowiązkiem meldunkowym. Na mocy ust. 2 tego przepisu organ ten rozstrzyga o zameldowaniu wówczas, gdy zgłoszone dane budzą wątpliwości.

Oznacza to, że sam organ meldunkowy w postępowaniu wyjaśniającym może ustalić zasadność odmowy potwierdzenia uprawnień danej osoby do przebywania w lokalu. Brak potwierdzenia przez właściciela /zarządcę/ budynku uprawnienia osoby do przebywania w lokalu może bowiem budzić wątpliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Elżbiety I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 1 czerwca 2000 r., (...), w przedmiocie zameldowania na pobyt stały - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2000 r. (...) Dyrektor Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Miejskiego w L., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta orzekł o zameldowaniu na pobyt stały Elżbiety I. z dziećmi w lokalu przy ul. N.Ś. 11/22 w L., którego najemcą jest Zygmunt N., a zarządcą - Zakład Gospodarki Mieszkaniowej PKP. Podstawą decyzji był art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.