Wyrok NSA z dnia 25 maja 2001 r., sygn. I SA/Lu 373/00

Przepis par. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 40 poz. 230 ze zm./ rażąco narusza zasadę proporcjonalności wynikająca z art. 2 Konstytucji RP.

Opłata podwyższona przyjęta w powołanym przepisie rozporządzenia powinna być narzędziem ochrony stanu nawierzchni drogowej, jednakże należy stwierdzić, że wymierzanie opłat podwyższonych bez uwzględnienia długości trasy przebytej przez pojazd nienormatywny, mimo że opłata podwyższona jest opłatą "za przejazd po drogach publicznych" jest sprzeczna z celem wprowadzenia tego obowiązku i stanowi z tego względu akt represji wobec użytkowników dróg, nie zaś narzędzie ochrony stanu nawierzchni drogowej.

UZASADNIENIE

Prezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w B. obciążającej "S." podwyższoną opłatą drogową, utrzymał w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że 20 lutego 2000 r. samochód ciężarowy firmy "S." przekraczał dopuszczalny nacisk drugiej i piątej osi, co stwierdzono na granicy dokonując pomiaru nacisków osi i masy całkowitej pojazdu. W związku z tym, że kierowca nie posiadał zezwolenia na przejazd pojazdu nie-normatywnego, pobrano opłatę drogową na podstawie par. 9 ust. 1 /Dz.U. nr 40 poz. 230/.