Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2001 r., sygn. II SA/Gd 2167/99

Związki pomiędzy ustawą z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ a ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ - a w szczególności geneza i cel powołania instytucji gwarantowanego zasiłku okresowego /art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz zmianie niektórych ustaw - Dz.U. nr 147 poz. 687/ nie zezwalają na różną wykładnię pojęcia "osoba samotnie wychowująca dziecko" w obu ustawach i nie zezwalają też na przyjęcie aby w stosunku do takiej osoby, w istocie zdefiniowanej w art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, mogły funkcjonować ograniczenia z art. 4 ust. 1 w zw. z art. 2a ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej - prowadzące do pozbawienia jej prawa do gwarantowanego zasiłku okresowego - tylko z tej przyczyny, że mimo, iż jest stanu wolnego zamieszkuje ona z innymi osobami.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2001 r. sprawy ze skargi Beaty T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 6 września 1999 r.(...) w przedmiocie gwarantowanego zasiłku okresowego z pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. z dnia 22 lipca 1999 r. (...).