Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2001 r., sygn. SA/Bk 572/00

Odliczenie podatku z faktur wystawionych przez zakład pracy chronionej w sytuacji, gdy należność przekraczająca kwoty z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ w ogóle nie została uiszczona kontrahentowi, który wystawił te faktury nie daje prawa do odliczenia podatku wynikającego z tych faktur.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi P.H.Z. "A." - s.c. /E. Cz., L. K., i J. S./ na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 20 marca 2000 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za sierpień 1999 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 grudnia 1999 r. Drugi Urząd Skarbowy w B. określił P.H.Z. "A."- s.c. w B. kwotę zwrotu różnicy podatku VAT za sierpień 1999 r. w wysokości 95.880 zł w miejsce deklarowanej przez podatnika kwoty 112.178 zł. Ustalił też dodatkowe zobowiązanie podatkowe za sierpień 1999 r. w wysokości odpowiadającej 30 procent kwoty zawyżenia zobowiązania podatkowego, to jest 4.889,40 zł. Uzasadniając tę decyzję organ stwierdził, iż w toku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że podatniczka na skutek błędnych zapisów w rejestrze zakupów i w deklaracji VAT-7 zawyżyła o 1.024,92 zł podatek naliczony w sierpniu 1999 r. Również w rejestrze zakupów za ten miesiąc wykazano i odliczono od podatku należnego podatek naliczony wynikający z czterech faktur wystawionych na zakład pracy chronionej, które do dnia złożenia deklaracji nie zostały przez podatnika zapłacone bezpośrednio w formie pieniężnej za pośrednictwem banku. Stanowiło to naruszenie przepisu par. 54 ust. 5 pkt 1 w zw. z ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./, który stanowi, że podatnik posiadający taką fakturę, w której określona należność przekracza kwoty wymienione w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, ma prawo do odliczenia wykazanego w fakturze podatku wtedy, gdy należność z niej wynikająca została zapłacona zakładom pracy chronionej bezpośrednio w formie pieniężnej za pośrednictwem banku. Wartość zawyżonego z tej przyczyny podatku naliczonego wyniosła kwotę 14.407,99 zł. Zawyżenie tego podatku nastąpiło również na skutek uwzględnienia w rejestrze zakupów VAT wydatków zaliczonych do kosztów reprezentacji i reklamy bez wykazania ich związku z uzyskiwanymi przychodami. Wydatki te polegały na opłaceniu noclegu w hotelu "Gołębiewski" w B. współwłaściciela spółki Eugeniusza Cz. oraz noclegów w hotelu "Forum" w W. i w "Dworku nad Łąkami" w N. Siergieja W. z żoną. Organ stwierdził, iż nie można znaleźć związku pomiędzy tymi wydatkami a powstaniem lub zwiększeniem przychodów i dlatego nie mogą być one uznane za koszty uzyskania przychodu. Niezaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych skutkuje brak możliwości obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami. Zawyżenie podatku naliczonego w związku z uznaniem tych wydatków za koszt uzyskania przychodów wyniosło kwotę 355,08 zł a łączne zawyżenie tego podatku w sierpniu 1999 r. nastąpiło o kwotę 15.787,99 zł. Nadto podatniczka nie wykazała w rejestrze sprzedaży kwot wynikających z rachunków uproszczonych, zaniżając z tej przyczyny podatek należny o 510,45 zł. Uwzględniając ten podatek i obniżając wysokość podatku naliczonego Urząd Skarbowy określił w niższej niż podatniczka o 16.298 zł kwocie podatek do zwrotu. Na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym organ ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie odpowiadającej 30 procent kwoty zawyżenia podatku do zwrotu.