Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2000 r., sygn. IV SA 2050/98

Treść przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./, w szczególności art. 110 oraz aktów wykonawczych dotyczących kar pieniężnych prowadzi do wniosku, że przewidziane w tych przepisach kary pieniężne można określić jedynie mianem "surogatu" odpowiedzialności karnej, nie jest to bowiem odpowiedzialność karna w rozumieniu kodeksu karnego czy kodeksu wykroczeń. Jest to odpowiedzialność za naruszenie wymagań ochrony środowiska, w następstwie bezprawnego zachowania się jednostki organizacyjnej lub osoby fizycznej. Dlatego też wysokość kary nie jest uwarunkowana wysokością rzeczywistej szkody, lecz zależy wyłącznie od mierników normatywnych, według których oblicza się karę. Konsekwencją takiego uregulowania odpowiedzialności za naruszenie wymagań ochrony środowiska jest konsekwentnie prezentowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego teza, zgodnie z którą kary pieniężne wymierza się bez względu na przyczynę naruszenia wymagań ochrony środowiska i bez względu na czyjąkolwiek winę. Jest to zatem odpowiedzialność obiektywna - za sam skutek.