Postanowienie składu 7 sędziów NSA z dnia 6 listopada 2000 r., sygn. OSA 1/00

Od orzeczeń wojskowych komisji lekarskich, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./, w zakresie dotyczącym oceny stanu zdrowia żołnierza i ustalenia związku stwierdzonych schorzeń ze służbą wojskową dla celów odszkodowawczych lub zaopatrzenia emerytalnego / rentowego/, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2000 r. na rozprawie sprawy ze skargi Eugeniusza T. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia 3 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie uznania związku stwierdzonych schorzeń ze służbą wojskową, postanawia - odrzucić skargę.

UZASADNIENIE

Wojskowa Komisja Lekarska Instytucji Centralnych MON orzeczeniem (...) z dnia 3 lutego 1998 r. ustaliła występowanie u st. chorążego sztab. rezerwy Eugeniusza T.: 1/ nadciśnienie tętnicze, 2/ przewlekłe śluzowo-ropne zapalenie zatoki szczękowej lewej, 3/ zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią L5-S1 z okresowym zespołem bólowym, 4/ początkowe zmiany zwyrodnieniowe barku lewego, 5/ zapalenie okołostawowe nadkłykcia bocznego kości ramiennej lewej, 6/ obustronne osłabienie słuchu typu odbiorczego bez zaburzeń równowagi ciała, 7/ braki uzębienia powodujące utratę siły żucia, 8/ przebyte złamanie żeber IV-VII po stronie lewej, stwierdzając, że schorzenie określone w pkt. 1 pozostaje w związku ze służbą wojskową, natomiast pozostałe nie pozostają w związku z tą służbą.

Wskutek odwołania Eugeniusza T., rozpoznająca je Centralna Wojskowa Komisja Lekarska orzeczeniem (...) z dnia 3 lipca 1998 r. utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie z dnia 3 lutego 1998 r. W uzasadnieniu Centralna Wojskowa Komisja Lekarska, powołując się na załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 grudnia 1994 r. w sprawie ustalenia wykazów chorób i schorzeń pozostających w związku ze służbą wojskową, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze i rentowe /M.P. nr 66 poz. 591/, uznała, że uszkodzenia słuchu związane z narażeniem na działanie nadmiernego hałasu można uznać za powstałe w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej tylko wówczas, jeżeli służba ta przebiegała w warunkach narażenia na długotrwałe działanie hałasu o dużej intensywności. CWKL stwierdziła, że do badań orzeczniczych Eugeniusz T. nie dołączył żadnej opinii lekarskiej, służbowej lub innej, mogącej obiektywnie potwierdzić jakikolwiek okres pracy narażającej na szkodliwe działanie hałasu, zaś dołączony odpis przebiegu służby z akt personalnych żołnierza nie daje podstaw do określenia, że służba ta przebiegała w warunkach narażenia na długotrwałe działanie hałasu o dużej intensywności.