Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2000 r., sygn. III SA 1454/99

Wyrazy "wyjdą na jaw", użyte w art 145 par. 1 pkt 5 Kpa /obecnie także w art. 240 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oznaczają, że istotny jest moment ujawnienia danego dowodu lub okoliczności, czyli udostępnienia ich organowi, a nie moment faktycznego zapoznania się z nimi przez pracownika organu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi spółki z o.o. (...) w (...) na decyzję Ministra Finansów z dnia 10 maja 1999 r. w przedmiocie uchylenia, po wznowieniu postępowania, ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 12 lipca 1995 r., a także zasądził od Ministra Finansów na rzecz skarżącej Spółki siedemset pięćdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 lipca 1995 r. Izba Skarbowa w R. uchyliła, po wznowieniu postępowania, swoją ostateczną decyzję z 2 stycznia 1995 r., wymierzającą Spółce z o.o. "A.-R" podatek od towarów i usług za lipiec 1994 r. Jednocześnie określiła kwotę tego podatku na poziomie wyższym niż uprzednio. Przesłanką wznowienia postępowania było - według Izby Skarbowej - ujawnienie dowodów nie znanych w chwili wydania decyzji, a mianowicie umów ratalnej sprzedaży autobusów, zawartych przez Spółkę z Miejskim Zakładem Komunikacyjnym w S. oraz z Miejskim Zakładem Komunikacyjnym w O.Ś. Izba Skarbowa stwierdziła, że w zaistniałej sytuacji w lipcu 1994 r. powstał obowiązek zapłaty podatku od całej wartości sprzedanych autobusów, a nie tylko od uiszczonych rat, jak to przyjęto w uchylonej decyzji z 2 stycznia 1995 r.