Wyrok NSA z dnia 16 maja 2000 r., sygn. I SA/Po 1286/99

Do decyzji ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT mają zastosowanie przepisy art. 68 par. 1 w związku z art. 21 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Towarzystwa Finansowo-Leasingowego Spółka z o.o. w Z.-G. na decyzję Izby Skarbowej w Z.-G. z dnia 31 maja 1999 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

Pierwszy Urząd Skarbowy w Z.-G. decyzją (...) z 25.09.1997 r. określił Towarzystwu Finansowo-Leasingowemu spółka z o.o. w Z.-G. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 1995 r. w kwocie 58.512 zł, tj., zawyżonej przez podatnika o 46.454 zł i ustalił zgodnie z art. 27 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług /w brzmieniu obowiązującym w 1997 r./ dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30 procent zawyżenia tj. 13.936 zł.

W uzasadnieniu organ podatkowy wyjaśnia, iż zakwestionowano ujęte w ewidencji zakupu dotyczące miesiąca kwietnia dowody zakupu, tj. fakturę VAT (...) z 2.02.1995 r. wystawioną przez Józefa Janusza M. /zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało w miesiącu lutym lub marcu 1995 r./ oraz fakturę VAT (...) z 28.04.1995 r. wystawioną przez spółkę z o.o. "T.".

W kwestii tej ostatniej faktury urząd skarbowy stwierdza, iż w wyniku kontroli ustalono, że TFL nie odebrało przędzy od "T.", odbioru przędzy dokonała "P.-W.". TFL 5.05.1995 r. dokonało sprzedaży przędzy znajdującej się w magazynie "P.-W." na rzecz "P.-W.". TFL nie było zatem organizatorem kupna-sprzedaży przędzy lub pośrednikiem w tranzycie, w związku z czym dowody będące podstawą ujęcia transakcji w ewidencji VAT stwierdzają czynności, które nie zostały przez TFL dokonane. Transakcje dotyczące kupna-sprzedaży pomiędzy "T.", TFL oraz "P.-W." miały na celu stworzenie mechanizmu pozorności /art. 83 Kc/ oraz obejścia ustaw /art. 58 Kc/, a zatem czynności z mocy prawa nieważnych, mających na celu uzyskanie korzyści podatkowych.