Wyrok NSA z dnia 24 października 2000 r., sygn. I SA/Ka 598/99

Choć decyzje o umorzeniu zaległości podatkowej lub odsetek oparte są na tzw. uznaniu administracyjnym, to wierzyciel podatkowy /organ pierwszej instancji/ - w przeciwieństwie do wierzyciela w cywilnoprawnych stosunkach zobowiązaniowych - nie ma swobody w dysponowaniu wierzytelnością publicznoprawną /w tym z tytułu odsetek/. Istotne są, z punktu widzenia zasady równości i powszechności opodatkowania, kryteria prawne rezygnacji z wierzytelności podatkowej poprzez jej umorzenie.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi pełnomocnika Ilony B. - Marii M. na decyzję Urzędu Skarbowego w K. w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 listopada 1998 roku Urząd Skarbowy, działając na podstawie art. 67 par. 1 oraz art. 207 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 26/, odmówił uwzględnienia wniosku pełnomocnika Ilony B. o umorzenie odsetek za zwłokę od zaległego podatku od towarów i usług za 1994 i 1995 rok w łącznej kwocie 100.001,40 złotych.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że decyzje w sprawie ulgi podatkowej są indywidualnymi aktami administracyjnymi podejmowanymi w sytuacjach wyjątkowych. Ocena, czy w konkretnej sytuacji zachodzi konieczność wydania decyzji ulgowej, należy do organu podatkowego, który dopiero po ustaleniu istnienia przyczyn rozważa możliwość udzielenia ulgi. Podkreślił, iż zasadą prawa podatkowego jest bowiem powszechność i równość opodatkowania, natomiast wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem od tej zasady, a ich zastosowanie nie może odbywać się w drodze wykładni rozszerzającej, systemowej czy celowościowej.