Wyrok NSA z dnia 24 października 2000 r., sygn. I SA/Ka 249-254/99

Organ odwoławczy rozpoznający odwołanie już po upływie terminów przedawnienia, czyli 5 lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, nie może na niekorzyść strony wydać decyzji merytoryczno-reformatoryjnej /uchylającej decyzję organu I instancji i orzekającej, co do istoty sprawy/; podwyższając wymiar zobowiązania podatkowego. W takim przypadku zobowiązanie nie pozostaje bowiem na poziomie określonym już przez organ I instancji przed upływem terminu jego przedawnienia. W sytuacji zatem, gdy organ odwoławczy podwyższa zobowiązanie podatkowe, następuje jego określenie w tej części już po upływie terminu przedawnienia.

Udzielenie podatnikowi błędnej informacji przez organ podatkowy nie może przynieść dla niego ujemnych skutków. Obowiązek uiszczenia podatku nie może być jednak negatywnym skutkiem, który wynika z błędnego pouczenia organu podatkowego. Obowiązek ten wynika wyłącznie z przepisów prawa rangi ustawowej i nie może być zniwelowany błędnym pouczeniem organu podatkowego. Negatywne skutki jakie mogą w takiej sytuacji powstać mogą być następstwem popadnięcia przez podatnika w zwłokę w płatności podatku, mogą zatem mieć istotne znaczenie np. w kwestii umorzenia odsetek za zwłokę.

UZASADNIENIE

Od lipca do grudnia 1993 r. podatnik prowadził działalność gospodarczą, deklarując sprzedaż zwolnioną od podatku od towarów i usług z mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, tj. sprzedaż /dokumentowaną fakturami/ jedynie towarów wymienionych w poz. 11 załącznika nr 1 do ww. ustawy. W listopadzie i grudniu 1993 r., podatnik dokonał korekty wystawionych faktur zwiększając wartość towarów o podatek obliczony z zastosowaniem stawki 22 procent. W dniu 11 stycznia 1994 r. złożył deklaracje VAT-7 za okres od lipca do grudnia 1993 r. i wpłacił zadeklarowany podatek za listopad, a 28 stycznia 1994 r. wystąpił z wnioskiem o rozłożenia na raty zobowiązania za grudzień 1993 r. W wyniku czynności kontrolnych przeprowadzonych w związku z tym wnioskiem Urząd Skarbowy stwierdził, że podatek był naliczony niesłusznie. Stwierdzenie takie znalazło się w protokole z 14 marca 1994 r. Wobec powyższego podatnik złożył wniosek o przerachowanie wpłaconej przez niego kwoty na poczet zobowiązań z 1994 r. Wniosek ten został uwzględniony,