Wyrok NSA z dnia 25 września 2000 r., sygn. II SA/Ka 2335/98

1. Jeżeli doszło do wznowienia postępowania, to rozstrzygając sprawę merytorycznie rzeczą organu jest zastosowanie przepisów prawa obowiązujących w dacie orzekania, czyli przepisów nowych, jeżeli w porównaniu do stanu w dacie wydawania decyzji dotychczasowej, uległy one zmianie; istotą wznowionego postępowania jest bowiem powrót sprawy do odpowiedniego stadium zwykłego postępowania instancyjnego

Poglądu, iż decyduje brzmienie przepisu z daty usuwania drzewa nie sposób zaaprobować, bo nie uwzględnia on skutków zmian brzmienia przepisów ustawy zaszłych później czyli nie uwzględnia woli ustawodawcy.

2. Przepisów o obowiązku uzyskiwania zezwolenia na usunięcie drzew i krzewów nie stosuje się do tych z nich, których wiek nie przekracza 30 lat, i które usuwane są z terenu nieruchomości stanowiących własność lub będących w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg Jerzego G. i Prokuratora Rejonowego w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 października 1998 r., (...) w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez zezwolenia

1. uchyla zaskarżoną decyzję;

2. stwierdza nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 15 maja 1998 r. i z dnia 16 marca 1998 r., (...); (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 września 1997 r. Prezydent Miasta M. wymierzył Celinie S. karę pieniężną w kwocie 3.045,60 zł za usunięcie bez zezwolenia drzewa z gatunku jarząb z terenu nieruchomości położonej w M. przy ul. Sz. 20. W uzasadnieniu stwierdził, że na usunięcie drzewa wymagane było zezwolenie, zgodnie z brzmieniem art. 48 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./. Dokonujący tej czynności Bogdan S. nim nie dysponował. Nałożenie kary na Celinę S. - współwłaścicielkę nieruchomości umotywował brakiem jej sprzeciwu wobec działania męża.

Na skutek odwołania Celiny S. od tego rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 14 listopada 1997 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i umorzyło postępowanie w I instancji. Organ ten doszedł bowiem do przekonania, iż skierowanie decyzji do odwołującej się było wadliwe, gdyż nie była ona stroną postępowania administracyjnego. Skoro zatem nie ona wycięła drzewo, a o tym fakcie dowiedziała się po nim, nadto jeżeli nie ustalono, że mogła zapobiec temu działaniu, zdaniem organu, postępowanie podlegało umorzeniu.