Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1999 r., sygn. IV SA 36/97

Przepis art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ nakłada na aktualnego właściciela obowiązek ustanowienia prawa do gruntu, z którego można się zwolnić tylko wskazując, że aktualne przeznaczenie gruntu nie da się pogodzić z dalszym korzystaniem z tego gruntu przez poprzedniego właściciela.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14.10.1996 r. Prezydent Miasta W., na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy /Dz.U. nr 48 poz. 195 ze zm./ oraz art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, a także art. 104 Kpa po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15.10.1948 r., złożonego przez Janinę R., Annę K. i Elżbietę K. oraz wniosku z dnia 15 lutego 1949 r. złożonego przez Władysławę B. o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do gruntu oznaczonego dawnym nr hip. 292 i nr hip. 293 położonego w W. przy ul. C., orzekł o odmowie Janinie R., Annie K., Elżbiecie R., Romanowi O., Jerzemu B., Zenonowi B. i Tomaszowi S. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego przy ul. C. o pow. 5.390,138 m2, stanowiącego obecnie część działki ewidencyjnej nr 11 o pow. 43,297 m2.