Wyrok NSA z dnia 14 lipca 1999 r., sygn. V SA 120/99

Pojęcia "dyskryminacja" i "prześladowanie" nie są tożsame. W wielu społeczeństwach występują większe lub mniejsze różnice w traktowaniu różnych grup społecznych. Osoby gorzej traktowane w rezultacie tych różnic niekoniecznie są ofiarami prześladowania /vide punkt 54 podręcznika Biura Wysokiego Komisarza do Spraw Uchodźców; zasady i tryb ustalania statusu uchodźcy, Genewa 1992 r./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Walentyny Ch. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Walentyna Ch., obywatelka Bułgarii, narodowości romskiej, złożyła w dniu 28 października 1997 r. do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wniosek o nadanie statusu uchodźcy. Uzasadniając wniosek podała, że w Bułgarii miała problemy z policją, która nadużywa władzy w stosunku do Romów i osób innych narodowości. Policja stosuje przemoc fizyczną. Wnioskodawczyni została pobita przez policję. Problemy Romów w Bułgarii rozpoczęły się w 1993 r.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia 30 października 1998 r. odmówił nadania wnioskodawczyni statusu uchodźcy. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że stosownie do art. 32 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1997 nr 114 poz. 739/ status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej nadaje się zgodnie z wymogami Konwencji dotyczącej statusu uchodźców sporządzonej w Genewie 21 lipca 1951 r. oraz Protokołu dotyczącego statusu uchodźców sporządzonego w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515 i 517/.