Wyrok NSA z dnia 6 lipca 1999 r., sygn. II SA 722/99

Stwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny na tle rozpoznawanej sprawy niekonstytucyjności par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych stanowi /Dz.U. nr 40 poz. 230/ /w świetle skutków prawnych orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego - P 7/98, wydanego w podobnej jurydycznie sprawie/ podstawę do uchylenia decyzji wydanej na podstawie powołanego przepisu.

Ewentualne przyjęcie dopuszczalności stwierdzenia przez NSA nieważności decyzji /w sytuacji braku orzeczenia Trybunału/ byłoby bowiem skutkiem dalej idącym, niż przewidział to ustawodawca dla spraw, w których wypowiadał się najwyższy w świetle Konstytucji organ powołany do kontroli aktów prawotwórczych - to jest Trybunał Konstytucyjny.

UZASADNIENIE

Generalny Dyrektor Dróg Publicznych decyzją z dnia 9 marca 1999 r., na podstawie par. 9 ust. 1 tab. lp. 4 lit. "a"/ i b/ oraz ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 40 poz. 230/ w związku z par. 4 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów /t.j. Dz.U. 1996 nr 155 poz. 772/, które należało zastosować w związku z art. 151 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, utrzymał w mocy decyzję Naczelnego Dyrektora Okręgu Dróg Publicznych w B. z dnia 14 września 1998 r., którą to decyzją obciążono "U." Sp. z o.o. Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe z siedzibą w M. opłatą drogową w wysokości 7.000,00 zł za stwierdzony przejazd w dniu 13 sierpnia 1998 r. pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia na trasie od M. do K.